დაწყევლილი წიგნი
ბავშვობიდან
ძალიან მიყვარდა სულებზე ისტორიების მოსმენ, ყოველთვის მჯერროდა ამ
ამბების და დეიდაჩემს ვაყოლებდი ხოლმე. დეიდაჩემი საკმაოდ უცნაური ქალი
იყო, მუდამ ამტკიცებდა, რომ სულები არსებობდნენ და მათ შეეძლოთ ჩვენთან
კავშირის დამყარება. როდესაც წამოვიზარდე და უმაღლესში ჩავაბარე, ამ თემამ
უფრო დამაინტერესა. ერთი კურსელი მყავდა, რომელსაც ძალიან აინტერესებდა ეს
საკითხი. თავისი ბებია გამაცნო, თურმე ახალგაზრდობაში ბევრი ასეთი მოვლენის
მომსწრე გამხდარა. მოკლედ, ბოლოს ჩემმა ინტერესებმა და უაზრო
ცნობისმოყვარეობამ გამომითხარა ძირი.
ჩემი კურსელის ბებიამ ერთი ძველი
წიგნი მომცა, წიგნი რუსულად იყო და ფურცლები სიძველისაგან სულმთლად
გადაყვითლებულიყო, მე შევუდექი კითხვას. ყველაფერი ეწერა სულებზე და მათთან
კავირის დამყარებაზე. ერთი-ორი რიტუალი მეც ჩავატარე და ვცადე სულის
გამოძახება. 1 თვის მანძილზე შედეგი, რომ ვერ მივიღე გავბრაზდი და
გაბრაზებულმა წიგნი სანაგვეში ჩავაგდე. გადიოდა დრო, მე კი ისევ დიდი
მონდომებით ვეძებდი ინფორმაციას სულებზე. ერთ ჩვეულებრივ დღეს, როდესაც
სახლში მარტო ვიყავი, შუქი ჩავაქრე და დასაძინებლად დავწექი, დაღლილი
ვიყავი დ მალევე ჩამეძინა.
ღამე
გამეღვიძა, ასე 3 თუ 4 იქნებოდა, ავდექი აივანზე გავედი და სიგარტი
გავაბოლე. მოწევა, რომ დავასრულე ოთახში შევედი და ივნის კარი გამოვიხურე.
ოთახში, რომ შევედი მაგიდაზე ის წიგნი დამხვდა, იმ ქალმა, რომ მაჩუქა და
შემდეგ მე, რომ გადავაგდე. გაოცებულმა ავიღე წიგნი. არადა ჩემი თვალით
დავინაღე ნაგვის მანქანამ როგორ გაიტანა ურნა, რომელშიც წიგნი ჩავაგდე.
გაჩერება სასაფლაოზე..
ერთ-ერთი
ესეთი მოგზაურობის დროს გადავწყვიტე ჩემი მანქანით უკრაინაში ჩავსულიყავი.
რა თქმა უნდა დროდადრო ვჩერდებოდი დასაძინებლად.. ერთხელაც გაჩერება
მომიწია სასაფლაოსთან.. მანქანიდან გადმოვედი , ცეცხლი ავანთე და
მივუჯექი.. სადღაც ღამის 11 საათი იქნებოდა , როდესაც მტირალი ქალის ხმა
გავიგე, მივტრიალდი და დავინახე,რომ ეს ქალი საფლავზე იჯდა.. მე ვიფიქრე:
"რაღა ამ შუა ღამეს მოუნდა ტირილი და თავის მოკვლა, წავიდეს სახლში" და
ისევ კოცონისკენ მივტრიალდი.. უცებ ყურში ვიღაცამ ჩამჩურჩულა: "შენ აქ რამე
დაგეკარგა ?” მაგრამ გასაკვირი ის არის, რომ როცა მოვტრიალდი ზურგს უკან
არავინ დამხვდა…
თავი
ცუდად ვიგრძენი და ცოტა გავლა გადავწყვიტე, მაგრამ ისევ ის ხმა : "რატომ
წახვედი ?”.. ყურადღება არ მიმიქცევია რადგან ვიფიქრე დაღლილობის ბრალი
იყო.. მივედი მიტოვებულ სახლთან და ისევ ტირილის ხმა გავიგე.. მივტრიალდი
და აღმოვაჩინე 14 წლის გოგონა, მაგრამ ეს გოგონა ოდნავ გამჭვირვალე იყო
,განსვავებული სხეულის წყობა ჰქონდა.. გოგონამ თავისი სახელი მითხრა(ანია)
და ისიც დააყოლა,რომ 2 წლის წინ დაიღუპა, ცეცხლში დაიწვა… ეს რომ გავიგე
ძალიან შემეშინდა და იქიდან გავიქეცი
უცნობი..
ადრე არ მჯეროდა მოჩვენებების,სულების, ცხოვრების სიკვდილის შემდეგ და ა.შ. მაგრამ ეს ისტორია პირადად მე გადამხდა თავს 1 წლის წინ..
მშობლებთან
წასვლა გადავწყვიტე, მათ ახალი ბინა იყიდეს სხვა ქალაქში და ფაქთიურად იქ
პირველად მივდიოდი.. მოკლედ, ერთხელაც მეგობრის სახლიდან დავბრუნდი..
სადღაც ღამის 12 იქნებოდა, ყველას ეძინა.. შხაპი მივიღე და მეც
დასაძინებლად წავედი.. იმ ოთახში სადაც ძილს ვაპირებდი ჩემ გარდა იყვნენ
ჩემი შვილები და დისშვილები.. როგორც კი თვალები დავხუჭე,ვიგძენი თითქოს
ზემოდან რაღაც დამეცა.. შევშინდი, დაყვირება ვცადე მაგრამ არაფერი
გამომივიდა.. წამერთვა არა მხოლოდ მეტყველების უნარი,არამედ მთელი ხსეული..
თითქოს პარალიზებული ვიყავი.. ისე შემეშინდა მეგონა გული გამისკდებოდა..
შეშინებულმა „მამაო ჩვენოს" კითხვა დავიწყე.. და ვიგრძენი,რომ ეს რაღაც
მომეშვა.. თვალები გავახილე და დავინახე ახალგაზრდა მამაკაცი, მას თმა არ
ქონდა და გამჭვირვალე ფანტომასს გავდა ( :D )… როგორღაც დამეძინა.. დილით
გადავწყვიტე ყველაფერი დედასთვის მეამბო.. გაუკვირდა.. ისე მიყურებდა
თითქოს გიჟი ვიყო, მაგრამ როდესაც დედას უცნობი მამაკაცი ავუღწერე,
გაოცდა,თქვა რომ ის კაცი ადრე ამ ბინაში ცხოვრობდა.. იგი ციხეში იჯდა და
მგონი იქ მოკლეს.. ახლა კი მგონია,რომ ეს რაღაც იმ კაცის სული იყო..
