ძალიან დამაინტერესა ეს არსებები–მაქციები,მათზე საკმაოდ ბევრი რამ ვიცოდი მაგრამ მაინც...გადავწყვიტე მათზე დამედო სიახელე და თუ არ დაგეზარებათ მთლიანად წაიკითხეთ გთხოვთ,ძალიან მაინტერესებს რა გამომივიდა და თქვენი აზრი კომენტარებში დატოვეთ:))) და თუ მოგეწონებათ შემიძლია გავაგძელო რაზეც გინდათ მითხარით და აუცილებლად:))) ნუ რათქმაუნდა თუ მოგეწონათ:)))))
P.S მუსიკის თანხლებით:))))) სხვა მუსიკა ვეღარ შევარჩიე და მთლიანობაში მგონი არაა ცუდი:))))))))))



“დღეიდან შენ სამუდამოდ გადაიქცევი მგლად. შენ იქნები მგელთა მგელი. ეს იქნება შენი საზღაური. სიკვდილი შენთვის ძალიან მარტივი სასჯელი იქნებოდა” აი ასე დაწყევლა ზევსმა ლიკაონი, არკადიის მეფე, ტირანი და სადისტი, რომელმაც ზევსს ადამიანის ხორცი აჭამა მოტყუებით რომ შემდეგ დაემცირებინა ის. საჭმელი კი საკუთარი 7 წლის შვილისგან გააკეთა. აი ასეთია მაქციების წარმოშობის საფუძველი. თუმცა ანტიკურ პერიოდში მგლები ითვლებოდნენ სიბრძნის და სიმამაცის სიმბოლოდ, მისი დემონურ ძალებთან დაკავშირება მხოლოდ ქრისტიანულ პერიოდში მოხდა.
საერთოდ მგელი ანტიკულ და რომაულ კულტურაში ძალიან დაფასებული ცხოველი იყო, ბოლოს და ბოლოს რომის დამაარსებლები რომული და რემი მგელმა გაზარდა. ასევეა სკანდინავიურ მითოლოგიაში სადაც ოდინის თანამგზავრები და ერთგული მეგობრები მგლები არიან, ჯერი და ფრეკი.
მოგვიანებით კი მგელი რატომღაც ადამიანის მტრად და ბოროტების მსახურად მიიჩნიეს, ეს მოხდა შუასაუკუნეებში როცა ევროპაში ინკვიზიცია ბობოქრობდა, მაშინ მგელი ადამიანის კონკურენტად ესეიგი მტრად და მოწინააღმდეგედ აღიქვეს, იმ პერიოდში ათასობით ადამიანი დაწვეს მაქციობის ბრალდებით, უამრავი ფაქტია აღწერილი თუ როგორ აწამებდნენ უბრალო გლეხებს რათა მათ ეღიარებინათ ის რომ ისინი მაქციები იყვნენ და სავსე მთვარობისას მგლად გადაიქცეოდნენ.
მაქციების მითს ხშირად უკავშირებენ ვამპირებს, ითვლება რომ ვამპირის მოკვლა მხოლოდ მაქციის კბენას შეუძლია, თუმცა ვამპირიც თავის თავად მაქციაა, ბრემ სტოკერის “გრაფ დრაკულას”-ს მიხედვით დაკულას შეუძლია გადაიქცეს ღამურად, დიდ შავ ძაღლად, ნისლად და ა.შ.
საერთოდ როგორც წესი გამოყოფენ მაქციების ორ სახეს, პირველს შეუძლია თავისი სურვილისამებრ გადაიქცეს ცხოველად და მეორედაავადებულია ლიკანტროპიით. მათ შორის განსხვავება ისაა რომ პირველ მთგანს შეუძლია გადაიქცეს მაქციად მაშინ როცა მოესურვება და ისე რომ ადამიანობა არ დაკარგოს ხოლო მეორეს კი მხოლდ სავსე მთვარეობისას თან ისე რომ იგი ფაქტიურად კარგავს ადამიანის ყოველგვარ თვისებებს.
ლეგენდების და თქმულებების მიხედვით მგლებად ხშირად არა იმის გამო გადაიქცევიან რომ ვინმეს რამე დაუშავონ, არა უბრალოდ ისინი ასე ერთობიან და აშინებენ ხალხს.
შუა საუკუნეებში ცუდი დღე დაადგა მათ, ვისაც ჭარბთმიანი ტანი ან წითელი კბილები ჰქონდა, რადგან იმ ეპოქაში, როდესაც ნადირობა იყო გაჩაღებული კუდიანებზე, ძნელი იყო ასეთი ავადმყოფი ადამიანების მგელი-მაქციებისაგან გამორჩევა.
დღეს ხშირად გაიგებ, როგორ აშინებენ დიდი გაავებული მგლით, თუმცა, ოდესღაც ამ საზარელ არსებაზე არ ხუმრობდნენ! ღამით, მთვარის შუქზე მხეცის ყმუილი მოესმათ. ვერავინ გაბედა შინიდან ცხვირის გამოყოფა. ნამდვილად მგლის ხმა იყო, თუ უფრო უარესი – ადამიანის, რომელიც სიბნელეში მხეცად იქცეოდა?
XV-XVI საუკუნეებში ამ კოშმარული ქმნილებების არსებობაში ეჭვი არავის ეპარებოდა. ამას ის ფაქტი ამტკიცებს, რომ მაშინდელმა ტრიბუნალმა ლიკანტროპიის ბრალდებით ათასობით ადამიანი გაასამართლა. ერთ-ერთი ასეთი ყველაზე გახმაურებული საქმე ვინმე პიტერ სტამის წინააღმდეგ აღიძრა, რომელსაც 1589 წელს სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს. ეს გერმანელი გლეხი ქალაქ კიოლნში ცხოვრობდა, სადაც იმდროს ადამიანები და ცხოველები გაურკვეველ ვითარებაში იღუპებოდნენ. ხმა დაირხა, რომ ეს მგელი-მაქცია უნდა ყოფილიყო! დიდხანს არ უფიქრიათ და ხელი საბრალო პიტერ სტამს დაადეს. ერთ საღამოს, როცა შინ ბრუნდებოდა, მონადირეთა ჯგუფს გადაეყარა, რომლებსაც ის-ის იყო უზარმაზარი მგლის კვალი დაეკარგათ. ამ შეიარაღებული ადამიანებისთვისეს დამთხვევა სრულიად დამაჯერებელი აღმოჩნდა: ეს კაცი, რომელიც უცაბედად ხელში ჩაუვარდათ, ნამდვილად მგელი-მაქცია უნდა ყოფილიყო, ახლახან კვლავ ადამიანად ქცეული. სტამს წამება და სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს. ბრალდებულის სხეული ნაწილებად აკუწეს და თავიც მოაჭრეს! საინტერესოა, როგორ რწმენოდათ ასეთი ქმნილების არსებობა, როდესაც არავინ შესწრებია ადამიანის მგლად გადაქცევას. მაგრამ არსებობს დაავადებები, როგორიცაა ჰიპერტრიქოზი, რომელიც მთელ სხეულზე ჭარბთმიანობას იწვევს და პროფირია, რომლის შედეგადაც ადამიანები საშინელი შესახედავები ხდებიან (მათი ფრჩხილები და კბილები უცნაურ წითელ ფერს იღებს, თითქოს სისხლიანი ხორცი ეჭამოს!). ამ ადამიანების უბედურებას ისიც ემატებოდა, რომ დღის სინათლეს ძნელად იტანდნენ. ესსიმპტომი კი პირდაპირ ემთხვევა მგელი-მაქციის შესახებ გავრცელებულ მითს, რომ ღამის დადგომამდე გარეთ არ გამოდიოდნენ. მზის სინათლე პროფირიით დაავადებულებში აუტანელ ქავილს იწვევდა. სინათლეზე შესაძლებელი იყო, მათი კანი წითელი ლაქებით დაფარულიყო, და რაც კიდევ უფრო უსიამოვნო ვიზუალური მტკივნეულობა იყო, ზოგჯერ ჭარბთბიანები ხდებოდნენ . თუმცა ეს დაავადებები საკმაოდ იშვიათია. მაგრამ კვლავ იბადება კითხვა: მაინც ვის შეეძლო ასეთი სასტიკი დანაშაულის ჩადენა?
კვლავ დიდ ეჭვს აღძრავს ლეგენდის მთავარი წყარო – თავად მგელი. იმ ეპოქაში, როდესაც ლეგენდები ლიკანტროპიის შესახებ ფართოდ იყო გავრცელებული, ცხოველები საკმაოდ ახლოს ცხოვრობდნენ დასახლებებთან. მკაცრი ზამთრის პირობებში ისინი ხშირად დაბორიალობდნენ ფერმების ახლო-მახლო და გასაკვირი არ არის, რომ რომელიმე მათგანს შეეძლო, გლეხი დაეგლიჯა ან მოეკლა. ამასთან შეიძლებოდა, ზოგი მგელი ცოფიანი ყოფილიყო და უცბად ძალიან აგრესიული გამხდარიყო. სწორედ ცოფის გამო უჩნდებოდა სურვილი, ყველა შორიახლო გამვლელისთვის კბილები ბოლომდე ჩაესო.
მაინც რა იყო თავდასხმის შედეგი? ვინ ან რა აყენებდა ასეთ ზიანს მსხვერპლს,რომელსაც ადამიანები დილაადრიან პოულობდნენ? აქედან გაჩნდა ეჭვი, რომ ასეთ დანაშაულს ჩვეულებრივი ცხოველი არ ჩაიდენდა. ეს უნდა ყოფილიყო უმი ხორცით გაუმაძღარი მონსტრი, რომელიც ღამით ცხოველად გარდაიქმნებოდა. “,უნდა ითქვას, რომ მგელი იმ ეპოქაში ეშმაკის მოკავშირედ ითვლებოდა და მასთან შეხვედრა ცუდის ნიშანი იყო”, – ამბობს პროფეორი პარკი. ეს საკმარისი მიზეზი გახლდათ იმისათვის, რომ ევრიპაში მათი მასიური განადგურება დაეწყოთ.

ლიკანტროპია

“ყველაფერი ცხოველის ერთი უბრალო კბენისგან იწყება, გარკვეული პერიოდის შემდეგ ადამიანს გამოაჩნდება პირველი სიმპტომები ესენია : უბედურებს ეშინიათ დღის სინათლის, ეშინიათ წყლის, იკბინებიან, კარგავენ საკუთარ თავზე კონტროლს, სპაზმები იმდენად ძლიერია რომ ტუჩები და სახის კანი იკუმშება ისე რომ კბილები ჩანს, პირიდან დუჟი გადმოსდით და საშინელ ხმებს გამოსცემენ ეს გაწამებული არსებები” აი ასე აღწერა ლიკანტროპიის სიმპტომები იოზეფ რუგემონტმა 1798 წელს.
დღეს ეს დაავადება ოფიციალურად ირიცხება ფსიქიკურ დაავათებათა ნუსხაში. დაავადება როდესაც ადამიანს თავი ცხოველი ჰგონია. უამრავი ისეთი ფაქტია დაფიქსირებული როცა ადამიანებს თავი მგელი, კატა ან ძაღლი ჰგონიათ, კლასიკური შემთხვევაა როცა 1921 წელს ავსტრიაში ერთ-ერთი გოგონა მელიით გახდა შეპყრობილი, თავიდან სიმპტომები ნელა ვითარდებოდა თუმცა სულ მალე გოგონამ საერთოდ დაკარგა ადამიანური თვისებები და იქცეოდა ისე როგორც ცხოველი.
დღეს მეცნიერება უკვე აღიარებს მაქციების არსებობას, არა მხოლოდ ფსიქიკური კუთხით არამედ ფიზუკურითაც, არსებობს სამეცნიერო კვლევითი ცენტრები სადაც მუშაობენ და იკვლევენ ამ ფენომენს, მაგალითად მექსიკაში არსებობს ბიომედიცინის კვლევითი ცენტრი, სადაც უკვე რამდენიმე წელია იკვლევენ ასიევოს ოჯახის წევრებს დაახლოებით 30 კაცს, ყოველი მთგანი დაავადებულია იშვიათი გენეტიკური დარღვევი, ოჯახის რამდენიმე წევრის სახე მთლიანად დაფარულია ბეწვით, ასევე მათ აქვთ ცხოველისთვის დამახასიათებელი მიმიკა და ქცევა.
დღეს ასიევოს ოჯახი მექსიკის ერთ-ერთ სოფელში ცხოვრობს, ადგილობრივი მაცხოვრებლები მათ მიმართ ძალიან აგრესიულად არიან განწყობილები და ექცევიან ისე როგორც კეთროვანებს. მეცნიერები ვარაუდობენ რომ მალე შეძლებენ მუტირებული გენის იზოლაციას და ასეთი გენის მქონე ადამიანები შეძლებენ ნორმალური შთამომავლობის ყოლას.